Vrijwilligers in het zonnetje gezet tijdens ALV

Dinsdag zijn bij de ALV de Gouden Bal en de Feenstra Beker uitgereikt aan twee vrijwilligers die zich het afgelopen jaar enorm hebben ingezet voor onze club. De Gouden Bal ging naar Benno van der Griendt, lid van de kluscommissie, en de Feenstra Beker was een prooi voor Julie Boosman, die de kantine nieuw leven heeft ingeblazen.

Onze voorzitter Hans de Graaf sprak beide vrijwilligers toe op de ALV. Hieronder zijn verhaal voor deze toppers!

"Dan komen we nu bij het volgende de punt. Misschien wel het belangrijkste punt. Waardering voor onze vrijwilligers. We kunnen niet zonder elkaar zal ik maar zeggen.

We beginnen met de uitreiking van de Gouden Bal. Naar het schijnt gaat deze altijd naar een man. Onlangs is er met de gouden kalveren een poging gedaan om geen onderscheid te maken tussen mannen vrouwen bij deze prijs, maar dit leidde na afloop tot zoveel gedoe, toen 1 geslacht buiten de boot viel, dat we er toch voor gekozen hebben twee prijzen te handhaven.

We beginnen met de gouden bal. Deze pleegt gewoontegetrouw dan aan een man uitgereikt te worden.

Als je deze prijs aan iemand toekent, dan betekent het ook dat je anderen niet kiest. Gelukkig waren er ook dit jaar meerdere mensen die hiervoor in aanmerking kwamen. Te denken valt aan Jan Jacob Patijn, die naast zijn werk voor de sponsorcommissie nu de kluscommissie op magistrale wijze en groot materieel is komen versterken. Te denken valt aan Rogier van de Meer, die naast het coachen van JB/C veel tijd steekt in de tophockeylijn, zowel dames als heren 1 en alweer druk is met de voorbereidingen op het Hoofdklasse zaalseizoen. Of Tewis die naast ditzelfde team heel veel effort gestoken heeft in het onderhouden / behouden van de jongenslijn en H2. En zo kan ik nog wel even doorgaan…

Dit jaar menen wij de gouden bal echter toe te moeten kennen aan de volgende persoon, die in het verleden al actief was als trainer van kabouters, meerdere teams als coach begeleidde en na anderhalf jaar min of meer alleen de kluscommissie gevormd te hebben nu daar eindelijk op sterkte aan het komen is. De mannen met wie hij van de zomer min of meer op afroep beschikbaar was voor de projectleiding achter de herinrichting van het clubhuis. De man die betrokken is bij elke klus en alle vrijgekomen rotzooi hierbij weer netjes afvoert. We hebben het over de man die letterlijk ondergronds is gegaan voor de club en de riolering inmiddels als zijn broekzak kent. De man die op zondagavond 10 uur friet komt bakken, om te kijken of de nieuw geplaatste afvoerkap het wel naar behoren doet. We hebben het over de manager van het mixed 7s team. Benno van der Griendt!!

De Feenstrabeker

Ook aan de dameszijde meerdere kanshebsters die het niet zijn geworden. Te denken valt aan Elsbeth Luning, die een prachtig plan uitwerkte voor ons onze club en het aangezicht hiervan en bereid is geweest bij vele partijen toe te lichten, en een grote hoeveelheid jonge aanplant regelde. Dit naast haar werk voor de zaalhockeycommissie. Of Jenny van Zuijlen, die naast haar fluitwerk en inspanning voor het wedstrijdsecretariaat samen met Pauline Koobs zich ook ontpopte tot meesterbakker en ons de laatste weken elke zaterdag op een heerlijke plaatappeltaart trakteerde, die gretig aftrek vond. (Wellicht de introductie van Heel Hattem Bakt). Of Merijn de Leur, die al jaren zoveel effort steekt in de begeleiding van haar dames, als manager, maar vooral ook al jaren in de TC. Maar ik denk dat dit jaar er maar 1 iemand is die deze prijs het allermeest verdiend heeft.

Julie Boosman – O’Neal.

Lieve Julie,

Toen ik nu zon anderhalf jaar geleden jouw wederhelft vroeg of hij met Jeroen, Erik, Caroline en mij het bestuur wilde versterken was jij al onderweg. Je was begonnen met het structureren van de training van de kabouters op zaterdagochtend, iets wat we 1 ochtend samen gedaan hebben, waarna we in de 1^e lockdown terechtkwamen. Het was direct ook de laatste kaboutertraining op zaterdag; deze werd verschoven naar de woensdagmiddag, het moment dat alle andere jongste jeugd ook traint. Een gouden greep naar later bleek, een enorme groei van de groep kabouters was het gevolg, 24 enthousiaste kleuters eind vorig seizoen. Daarna werd de training met hulp van enkele jeugdtrainers gestructureerd, de appgroep beheerd, iedereen het lidmaatschap in gepraat en geregistreerd, niet onbelangrijk en niet gehinderd door enige hockeyervaring de broodnodige ondersteuning geboden bij au, plassen en poepen. Onmisbaar in tijden van een pandemie, zonder ouders op het park.

Maar goed, er was nog meer te doen.

Nadat het clubhuis en zijn bar in de pandemie tot een soort Hummeloër bierkeet voor pubers en jongvolwassenen verworden was, ben jij hier van de zomer ongelooflijk hard mee aan de slag gegaan. Grotendeels alleen, maar op de achtergrond gesteund door de kluscommissie, Hugo Kramer voor de levering van de verf en bovenal je eigen echtgenoot heb je een fantastische metamorfose gegeven aan de bar en de inrichting van de rest van het clubhuis. Ik weet niet of je het gemerkt hebt, maar ik was oprecht ontroerd toen jullie mij op de zondag na mijn zomervakantie het fantastische resultaat lieten zien.

Maar dat was niet het enige, er was een plan. En dat plan, dat moet sustainable zijn. Ok, we can start it, maar daarna moet iedereen het ook gewoon zelf kunnen. Het plan om de bar dan ook goed draaiende te hebben, zo vaak mogelijk open. Dat heeft een positief effect op de omzet, maar bovenal op de sfeer. Een clubhuis met een bar die open is, waar iemand achter de bar staat, en zich op dat moment hiervoor ook verantwoordelijk voelt is heel anders dan een clubhuis, waar iedereen maar pakt waar hij of zij zin of heeft en zijn eigen gang gaat. Je hebt de barcommissie onder je hoeden genomen en voor alles een plan gemaakt. De bar ziet er fantastisch uit, de mensen achter de bar idemdito in hun schort. Het assortiment is op orde, teams kunnen in het weekend na hun wedstrijd wat eten, wat door de club, door de teams zelfs voor elkaar, wordt verzorgd en morgenavond zitten hier 100 jongste jeugdleden, met ouders, broertjes en zusjes met een maaltijd het eerste deel van de competitie af te sluiten.

Het enige waar ik me zorgen om maak, is hoe lang jij / jullie dit nog volhouden. Jullie hebben hier met z'n tweeën zo’n enorme effort ingedaan, maar ik hoop dat het resultaat jullie ook de energie geeft om nog even door te gaan. Ik beloof je in ieder geval plechtig dat ik niet meer zal bellen op een maandagochtend dat er over 5 uur 120 hockeyers met hun ouders op de stoep staan.